Endeleg vaksen!

Akkurat da eg skreiv tittelen innsåg eg kor langt frå sanninga eg er. Grunnen til at eg hevdar å ha vorte vaksen, er at eg har begynt å like blåmuggost, nærare bestemt Gorgonzola. Men når ein først likar ein type blåmuggost så likar ein sikkert alle dei andre også. Det å like blåmuggost må vera sjølve nøkkelen til vaksenlivet, trur eg. Frå første gongen eg var i Frankrike, for åtte år sidan, så har eg lært meg til å like andre ostar enn raudost og kvitost. Det var berre blåmuggosten som stod att på lista, og han kunne eg krysse av for eit par veker sidan da eg åt ost med Oste-Kristin. Frå før har eg såvidt klart å ete blåmuggost i pizza og pastasaus, men aldri "rå" utan anna tilbehør. Plutseleg skjedde det berre, eg prøvde ikkje å like han og hadde ikkje ein gong planlagt at det skulle skje. Det var rett og slett ei "ein gong i livet"-oppleving, ein slik augneblink som aldri kjem att. Noko som kan verke som ein bagatell i den store samanhengen, men som likevel kjem til å skape store omveltningar i kvardagen min. Tenk berre på alt eg kan lage til middag når eg skal slå meg laus på det store kjøkkenet mitt. Det blir rett og slett eit nytt kapittel i livet.

Grunnen til at eg likevel tvilar på om eg endeleg er vaksen, er at eg ikkje likar kaffe. Eg kan rett og slett ikkje forstå folk som må drikke svart kaffe fleire gonger om dagen og som i tillegg synest det er godt. Eg kan strekkje meg så langt som å seie at cappuccino og caffè latte er godt (med mykje brunt sukker), og her om kvelden drakk eg til og med caffè macchiato på stamrestauranten vår "La Vittoria". Med mykje sukker. Men frå der og til å bli avhengig av svart kaffe er det ein veldig lang veg, og det er ein veg eg rett og slett ikkje veit om eg vil gå. Til far si store sorg, dessverre. Heime i Vakkerdalen blir ein ikkje rekna som vaksen dersom ein ikkje drikk kaffe utan mjølk og sukker. Dersom eg har tenkt å flytte heim når eg blir 70 år, så vil framleis folk sjå på meg som ein tenåring, i verste fall. Men det er kanskje prisen ein må betale for å ikkje få brune fingre og røykhoste. Eller kva ein nå får av for mykje kaffe. Eg kjenner meg iallfall veldig vaksen om dagen. Ansvarsfull og seriøs i Roma.