Arrivederci Roma!

Nå er det jammen slutt. Plutseleg sit eg heime på hybelen og kan berre drøyme om Roma. Slutt på cappuccino hjå kaffemannen som vi aldri fann ut kva heitte, slutt på handleturar på supermercato GS der eg kvar einaste gong lærte ord for mange nyttige ting som pose og småpengar, slutt på heimemiddagar med utsikt til kuppelen på Peterskyrkja, slutt på spaserturar til skulen i 40 varmegrader, slutt på ivrig jakting på Fiat500 og Vespa, slutt på Radio Vaticana som akkompagnerer All Bran-frukosten, slutt på å slå av ein prat med restaurantmennene, slutt på å bli stoppa av asiatiske damer som vil selje sjal ved Peterskyrkja, slutt på lunsj med parmaskinke, pesto og philadelphia på takterrassen på skulen, slutt på ganske mange ting, rett og slett.

Eg veit ikkje om eg kjem til å sakne alle desse tinga like mykje. Men når eg dreg til Roma neste gong, så vil eg nok gjerne gjera mange av dei same tinga. Sjølv om eg ikkje kasta myntar i Trevi-fontena, så er eg sikker på at eg kjem til å reise attende, og da må eg ha klar ei liste over alt eg skal gjera. Aller først må eg gå på La Vittoria og ete pizza med bresaola, ruccola og parmesan, og kanskje ta ein cappuccino hjå kaffemannen, i omvendt rekkjefølgje sjølvsagt, sidan det ikkje er lov å drikke noko anna enn svart kaffe, til nød ein macchiato, etter kl. 11 om føremiddagen. Så skal eg sjølvsagt henge i Trastevere ein god del. Der skal eg innom Libreria del Cinema , ete macedonia av skogsbær med vaniljeis på La Fonte della Salute i Via Cardinale Marmaggi som vi dessverre ikkje fann før siste veka, gå på Il Boom og prøve jukeboxen, sitja ved fontena utanfor Santa Maria in Trastevere, gå på Bar Calisto og ete sjokoladeis, gå innom dei artige butikkane som eg aldri orka å titte inn i fordi eg var for varm, og ein haug med andre artige ting. Dersom eg er der ein søndagsmorgon, så må eg nok ta ein tur innom marknaden i Porta Portese og deretter ete søndagslunsj på Bibli. Så skal eg også gå til Peterskyrkja klokka sju ein morgon, da er det ikkje så mange andre der som øydelegg høgtidsstemninga. Eg må nok også gå nokre turar att og fram i Via del Governo Vecchio og gå innom Impronta calzature. Ein tur på Obikà på Piazza di Firenze er også obligatorisk, der fekk eg berre vore ein gong, men den fantastiske mozzarellaen dei hadde der var verd ein romatur i seg sjølv. Skal eg rekke over alt dette trur eg jammen at eg treng seks veker til. Eg begynner verkeleg å gle meg til neste gong.